İç Sesi Olmayanların Hafızası Daha Zayıf!

İç sesi olmayan kişilerin bazı bilişsel becerilerinin geri kaldığı tespit edildi. Bu kişiler özellikle kelimeleri hatırlama ve kafiyeleri yakalamada zorlanıyor. 

Uzun süre boyunca herkesin iç sesi olduğu düşünülse de bazı kişilerin kendileriyle böyle bir sohbet içinde olmadığı son yıllarda ortaya çıktı. Toplumun yüzde 5 ila 10'unun iç sesi olmadığı tahmin ediliyor. 

Kopenhag Üniversitesi'nden Johanne Nedergård ve Wisconsin-Madison Üniversitesi'nden Gary Lupyan, bu eksikliğin davranışsal etkilerini anlamak adına yaklaşık 100 kişiyle bir çalışma yaptı. İki bilim insanı bu durumu anendofazi (anendophasia) diye tanımlıyor. 

Neredeyse hiç iç sesi olmadığını söyleyen 46 ve yüksek seviyede iç sesi olduğunu bildiren 47 kişinin kelimeleri hatırlama becerisi test edildi.

Katılımcılarıdan "bought" (alındı), "caught" (yakalandı), "taut" (gergin) ve "wart" (siğil) gibi ses veya yazım açısından benzeyen kelimeleri sırayla hatırlaması istendi. 

Psychological Science adlı hakemli dergide cuma günü yayımlanan araştırmanın yazarlarından dilbilimci Nedergård, bunun herkes için zor bir görev olduğunu belirterek şöyle ekliyor:

Fakat hipotezimiz, iç ses yoksa bunun daha da zor olabileceğiydi çünkü kelimeleri hatırlamak adında kafada tekrar etmek gerekiyor.

Deneyin sonunda hipotezlerini doğrulayan ekip, iç sesi olmayanların kelimeleri hatırlamada çok daha kötü bir performans sergilediğini kaydetti. Ardından bir test daha yapan araştırmacılar,  katılımcılara çorap (sock) ve saat (clock) gibi eşyaların resmini gösterdi. 

Katılımcıların, resimlerin karşılık geldiği kelimelerin kafiyeli olup olmadığını bulmasının beklendiği bu deneyin sonuçları diğerine yakındı; iç sesi olmayanlar kafiyeyi çok daha zor fark etti. 

İki test daha yapan araştırmacılar ilginç bir şekilde, sözel işlemeyle ilgili bütün bilişsel işlevlerin iç sesten ciddi bir şekilde etkilenmediğini tespit etti. 

Katılımcıların bir görevden diğerine hızlıca geçmesini ve birbirine çok benzeyen figürleri ayırt etmesini isteyen bilim insanları, iki grup arasında kayda değer bir fark gözlemlemedi. Daha önceki çalışmalarda, bu tip görevlerde dil ve iç sesin rol oynadığı öne sürülmüştü. 

Nedergård "Belki de iç sesi olmayanlar başka stratejiler kullanmayı öğrenmiştir" diyerek şöyle ekliyor: 

Örneğin, bazıları bir görevi yerine getirirken işaret parmağıyla, başka bir görevdeyse orta parmağıyla tıkladığını söyledi.

Araştırmacılar, çalışmalarının başında olduklarından iç ses eksikliğinin yaratabileceği sıkıntıları henüz bilmediklerini belirtiyor. Fakat terapilerde bunun önemli bir rol oynadığından şüphelenen Nedergård şöyle açıklıyor: 

Örneğin yaygın şekilde uygulanan bilişsel davranışçı terapide, olumsuz düşünce kalıplarını tanımlayıp değiştirmek gerekiyor ve iç sese sahip olmak böyle bir süreçte büyük önem arz edebilir.

Bilim insanları iç ses eksikliğinin dille ilgili farklı alanlardaki etkisini anlamak üzere daha fazla araştırma yapmayı planlıyor.